Cześć i czołem!
Intensywne zaangażowanie w gry nie zawsze oznacza jednak uzależnienie. Dr Mark Griffiths uznany psycholog specjalizujący się w uzależnieniach behawioralnych, wyróżnia pasję harmonijną od obsesyjnej. Ta pierwsza pozostaje pod kontrolą osoby i współgra z innymi aktywnościami życiowymi. Natomiast pasja obsesyjna zdominowuje życie i może prowadzić do uzależnienia
Jak rozróżnić jedno od drugiego mój drogi czytelniku? Zadaj sobie te 5 poniższych pytań
Objawy psychologiczne
Silne pragnienie grania – Dominik coraz częściej myśli o powrocie do wirtualnej „Sali samobójców”, odczuwa wewnętrzny przymus logowania się i spędzania tam czasu.
Trudności w kontrolowaniu zachowania – mimo problemów w szkole i konfliktów z rodzicami, nie potrafi ograniczyć grania.
Niepokój i rozdrażnienie przy próbach ograniczania – gdy rodzice chcą odciągnąć go od komputera, reaguje gniewem i jeszcze silniejszym wycofaniem.
Zaabsorbowanie myślami o grze – nawet poza komputerem żyje tym, co dzieje się w wirtualnym świecie.
Używanie gier do regulacji emocji – wirtualność staje się dla niego jedynym sposobem na ucieczkę od samotności, lęku i poczucia odrzucenia.
Objawy społeczne i behawioralne
Zaniedbywanie obowiązków – Dominik przestaje uczęszczać do szkoły i nie zdaje egzaminów, co wywołuje kryzys w rodzinie.
Izolacja społeczna – odcina się od kolegów i życia towarzyskiego, zamykając się w swoim pokoju.
Pogorszenie relacji z bliskimi – kontakt z rodzicami praktycznie zanika; każdy dialog kończy się kłótnią lub milczeniem.
Ukrywanie czasu spędzanego w sieci – rodzice nie wiedzą, jak dużo godzin spędza przed ekranem.
Zaniedbanie higieny i potrzeb – Dominik zamyka się w czterech ścianach, unika posiłków i zaniedbuje swój wygląd.
Zaburzenia rytmu dobowego – spędza noce online, tracąc poczucie czasu.
Objawy fizyczne
Film nie skupia się mocno na stronie somatycznej, ale pewne symptomy są widoczne:
Zaburzenia snu – nocne sesje przed komputerem sprawiają, że jest wyczerpany w ciągu dnia.
Zmęczenie i osłabienie kondycji – widać, jak traci energię i pogrąża się w apatii.
Zaniedbywanie odżywiania – coraz rzadziej jada wspólnie z rodzicami, jego dieta staje się nieregularna.
W przypadku Dominika wszystkie te objawy z czasem zaczynają się kumulować. Na początku granie wydaje się jedynie formą ucieczki, ale z czasem staje się centralnym punktem jego życia, zastępując realne relacje i aktywności. To prowadzi do coraz głębszej izolacji i dramatycznego finału.
Kryteria diagnostyczne
1. Utrata kontroli nad graniem (częstość, intensywność, czas trwania)
Objawy muszą występować przez co najmniej 12 miesięcy, choć okres ten może być krótszy, jeśli wszystkie kryteria są wyraźnie spełnione, a objawy są intensywne.
Narzędzia diagnostyczne
Specjaliści wykorzystują różne narzędzia do oceny nasilenia problemu:
Oprócz kwestionariuszy, ważnym elementem diagnozy jest wywiad kliniczny, obejmujący ocenę wzorców grania, jego wpływu na różne obszary życia oraz współwystępujących problemów psychicznych.
Różnicowanie z innymi zaburzeniami
Ważne jest, aby odróżnić uzależnienie od gier od innych zaburzeń, które mogą mieć podobne objawy:
Terapia jest procesem długotrwałym, wymagającym zaangażowania, czasu, wsparcia bliskich i profesjonalnej pomocy terapeutów.
Pierwszym krokiem w leczeniu jest uświadomienie sobie problemu i podjęcie decyzji o zmianie. Następnie, ważne jest zrozumienie przyczyn uzależnienia i nauka zdrowych strategii radzenia sobie ze stresem, napięciem czy nudą.
Komentarze
Prześlij komentarz